Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

in good condition

  • 1 niteō

        niteō uī, —, ēre,    to shine, look bright, glitter, glisten: unguentis: diversi niteant cum mille colores, O.: nitet herba lapillis, H.—To be sleek, be in good condition, look bright, bloom, thrive: unde sic nites? Ph.: quanto parcius vos nituistis, ut, etc., i. e. have you suffered want, H.: miseri quibus Intentata nites! who are charmed by you, H.: vectigal in pace niteat, flourishes.—Plur. n. as subst: aetas Defodiet condetque nitentia, all that flourishes, H.—Fig., to shine, be brilliant, look beautiful: res eius gestae gloriā niterent: ubi plura nitent in carmine, H.
    * * *
    nitere, nitui, - V
    shine, glitter, look bright; be sleek/in good condition; bloom, thrive

    Latin-English dictionary > niteō

  • 2 valētūdō (valīt-)

        valētūdō (valīt-) inis, f    [valeo], habit, state of body, state of health, health: optimā valetudine uti, Cs.: bona: infirma: Dura, H.: valetudini tuae servire.—A good condition, soundness of body, good health, healthfulness: valetudo (opportuna est), ut dolore careas et muneribus fungare corporis: cui fama, valetudo contingat abunde, H. —A bad condition, ill-health, sickness, feebleness, infirmity, indisposition: gravitas valetudinis: adfectus valetudine, Cs.: quod me propter valetudinem tuam... non vidisses: oculorum: si non desint subsidia valetudinum.—Fig., health, soundness, sanity: mala animi.—Of style, soundness, vigor.

    Latin-English dictionary > valētūdō (valīt-)

  • 3 salvē

        salvē adv.    [salvus], well, in good health, in good condition.—Only in the colloq. phrase, satin' salve? (sc. res se habent?), is all well? all right? T., L.; see salvus.
    * * *
    hail!/welcome!; farewell!

    salvere jubere -- to greet/bid good day

    Latin-English dictionary > salvē

  • 4 salvos or salvus

        salvos or salvus adj.    [3 SAL-], in good health, well, sound, safe, unharmed, uninjured: gaudeo tibi illam salvam, T.: tum illum... pedibus suis salvom revertisse: numquam salvis suis exuitur servitus muliebris, while their friends are living, L.: Non uxor salvom te volt, non filius, H. —Fig., safe, well, preserved, uninjured, in good condition: (rem p.) salvam servare, L.: ita me gessi, Quirites, ut salvi omnes conservaremini: exercitus, Cs.: civibus salvis atque incolumibus, Cs.: res salva (opp. perdita), T.: epistula (opp. conscissa): quid salvi est mulieri amissā pudicitiā? L.: utinam salvis rebus conloqui potuissemus, before all was lost.—Esp., with a subst. in abl absol., without violation of, saving: salvā lege: salvo officio: salvo iure nostrae veteris amicitiae: quod salvā fide possim.—Colloq. uses: salvos sum, si haec vera sunt, i. e. I am out of trouble, T.: tace, obsecro; salvae sumus, we are all right, T.: ne sim salvus, si, etc., may I die, if, etc.: Erubuit; salva res est, all is well, T.: satine salvae (sc. res sunt)? is all well? T.: Cr. o Mysis, salve. My. salvos sis, good luck to you, T.

    Latin-English dictionary > salvos or salvus

  • 5 fides

    1.
    fĭdes, ĕi ( gen. sing. scanned fĭdēï, Enn. ap. Cic. de Sen. 1, 1; Lucr. 5, 102.— Ante-class. and poet. form of the gen. fide, like die, facie, etc., Plaut. Aul. 4, 6, 1; id. Poen. 4, 2, 68; Ov. M. 3, 341; 6, 506; 7, 728; 737; Hor. C. 3, 7, 4; cf. Prisc. p. 781 P.; Charis. p. 53 ib.; Ritschl, Proleg. p. 90.— Dat. fide, Plaut. Trin. 1, 2, 80; 91; 105; Enn. ap. Non. 112, 1, or Ann. v. 111 ed. Vahl.; Hor. S. 1, 3, 95), f. [fido], trust in a person or thing, faith, confidence, reliance, credence, belief (syn.: fidelitas, fiducia, confidentia).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    si sciat noster senex, fidem non esse huic habitam,

    that he has not been trusted, Plaut. As. 2, 4, 52; cf.:

    fides ut habeatur, duabus rebus effici potest... iis fidem habemus, quos plus intelligere quam nos arbitramur... bonis viris ita fides habetur, ut nulla sit in iis fraudis injuriaeque suspicio... prudentia sine justitia nihil valeat ad faciendam fidem, etc.,

    to give confidence, produce confidence, Cic. Off. 2, 9, 33; see in the foll.: neque pauci, neque leves sunt, qui se duo soles vidisse dicant;

    ut non tam fides non habenda, quam ratio quaerenda sit,

    to give credence, id. Rep. 1, 10; cf.:

    quod si insanorum visis fides non est habenda, quia falsa sunt, cur credatur somniantium visis, etc.,

    id. Div. 2, 59, 122:

    si ita posset defendere, tamen fides huic defensioni non haberetur,

    id. Verr. 2, 5, 57, § 148:

    me miseram! forsitan hic mihi parvam habeat fidem,

    Ter. Eun. 1, 2, 117; cf.:

    cum jam minor fabulis haberetur fides,

    Cic. Rep. 2, 10:

    (fidem) majorem tibi habui quam paene ipsi mihi,

    id. Fam. 5, 20, 2; cf. id. ib. 7, 18, 1:

    ex aliis ei maximam fidem habebat,

    Caes. B. G. 1, 41, 4:

    cui maximam fidem suarum rerum habeat,

    Cic. Verr. 2, 2, 53, § 131; cf.:

    cui summam omnium rerum fidem habebat,

    Caes. B. G. 1, 19, 3:

    fidem commenticiis rebus adjungere,

    Cic. Div. 2, 55, 113:

    testimonio fidem tribuere,

    id. Sull. 3, 10; cf.:

    Cratippus iisdem rebus fidem tribuit,

    id. Div. 1, 3, 5:

    et auctoritatem orationi affert et fidem,

    id. Or. 34, 120:

    si tota oratio nostra omnem sibi fidem sensibus confirmat,

    id. Fin. 1, 21, 71:

    constituere fidem,

    id. Part. Or. 9, 31: fidem facit oratio, awakens or produces belief, id. Brut. 50, 187; cf.:

    quoniam auribus vestris... minorem fidem faceret oratio mea,

    id. Cat. 3, 2, 4:

    aliquamdiu fides fieri non poterat,

    Caes. B. C. 2, 37, 1;

    so with dare (rare): res ipsa fidem sermoni meo dabit,

    App. M. 4, p. 146, 25:

    Hercules cui ea res immortalitatis fidem dedit,

    assured of, Just. 24, 4, 4; Plin. Pan. 74, 3.—With object-clauses:

    fac fidem, te nihil nisi populi utilitatem et fructum quaerere,

    evince, show, Cic. Agr. 2, 8, 22: tibi fidem faciemus, nos ea suadere, quae, etc., will convince, Balb. et Opp. ap. Cic. Att. 9, 8, A. fin.:

    mihi fides apud hunc est, nihil me istius facturum,

    Ter. Heaut. 3, 3, 10; cf.:

    cum vix fides esset, rem ullo modo successuram,

    Suet. Vesp. 7:

    male fidem servando illis quoque abrogant fidem,

    Plaut. Trin. 4, 3, 41:

    quorum rebus gestis, fidem et auctoritatem in testimonio inimicitiarum suspicio derogavit,

    Cic. Font. 7, 13; cf.:

    alicui abrogare fidem juris jurandi,

    id. Rosc. Com. 15, 44; and:

    omnibus abrogatur fides,

    id. Ac. 2, 11, 36:

    quae res fidem abrogat orationi,

    Auct. Her. 1, 10, 17:

    imminuit et oratoris auctoritatem et orationis fidem,

    Cic. de Or. 2, 37, 156:

    multa fidem promissa levant,

    Hor. Ep. 2, 2, 10: fidem addere, to give credence (opp. fidem demere):

    ex ingenio suo quisque demat vel addat fidem,

    Tac. G. 3 fin.
    B.
    In partic., in mercant. lang., credit:

    cum fides totā Italiā esset angustior, neque creditae pecuniae solverentur,

    Caes. B. C. 3, 1, 2; cf.:

    scimus, Romae solutione impedita fidem concidisse,

    Cic. de Imp. Pomp. 7, 19:

    fides de foro sublata erat,

    id. Agr. 2, 3, 8:

    labefacta jam fide,

    credit being impaired, Suet. Vesp. 4:

    pecunia suā aut amicorum fide sumpta mutua,

    Sall. C. 24, 2:

    non contentus agrariis legibus fidem moliri coepit,

    Liv. 6, 11, 8; cf.:

    fidem abrogare,

    id. 6, 41, 11:

    fidemque remque, perdere,

    credit and means, Plaut. Ep. 2, 2, 36; cf.:

    res eos jampridem, fides deficere nuper coepit,

    Cic. Cat. 2, 5, 10:

    nisi fide staret res publica, opibus non staturam,

    Liv. 23, 48, 9 Drak.; freq.: res fidesque, for fame and fortune, property and credit, i. e. entire resources, Plaut. Curc. 4, 2, 18; id. Truc. 1, 1, 24; 38; id. Most. 1, 2, 64; Sall. J. 73, 6 Cort.—
    2.
    Beyond the mercant. sphere ( poet. and in post-Aug. prose):

    segetis certa fides meae,

    i. e. return, yield, Hor. C. 3, 16, 30:

    at tibi... Persolvat nullā semina certa fide,

    Tib. 2, 3, 62:

    fallax fides unius anni,

    Plin. Pan. 32, 4:

    quia hanc ejus terrae fidem Menander eludit,

    Quint. 12, 10, 25.
    II.
    Transf., that which produces confidence or belief.
    A.
    The quality that produces confidence in a person, trustworthiness, faithfulness, conscientiousness, credibility, honesty; in things, credibility, truth, etc.
    1.
    In gen. (erroneously regarded by Cicero as the primary signif. of the word; wherefore he derived it from fio; v. the foll. passages):

    fundamentum justitiae est fides, id est dictorum conventorumque constantia et veritas. Ex quo, audeamus imitari Stoicos, credamusque, quia fiat, quod dictum est, appellatam fidem,

    Cic. Off. 1, 7, 23 Beier; cf. id. Fragm. ap. Non. 24, 17 (Rep. 4, 7, p. 428 ed. Mos.); id. Fam. 16, 10 fin.:

    justitia creditis in rebus fides nominatur,

    id. Part. Or. 22, 78:

    meo periculo hujus ego experiar fidem,

    Plaut. Capt. 2, 2, 99; cf.:

    fides fidelitasque amicum erga,

    id. Trin. 5, 2, 2:

    homo antiqua virtute ac fide,

    Ter. Ad. 3, 3, 88; cf.:

    exemplum antiquae probitatis et fidei,

    Cic. Rep. 3, 5:

    esse summa probitate ac fide,

    id. ib. 3, 17:

    vir aequissimus, singulari fide,

    id. ib. 3, 17:

    quorum fides est laudata,

    id. ib. 2, 36:

    quibus facillime justitia et fides convalescit,

    id. ib. 2, 14:

    unde justitia, fides, aequitas?

    id. ib. 1, 2:

    cujus virtuti, fidei, felicitati (Gallia) commendata est,

    id. Prov. Cons. 14, 35:

    aequitas et fides,

    id. Rep. 1, 35; cf.:

    si pudor quaeritur, si probitas, si fides,

    id. ib. 3, 18 fin.:

    quanta fide, quanta religione,

    id. Font. 6, 13:

    hinc fides, illinc fraudatio,

    id. Cat. 2, 11, 25: ille vir haud magna cum re sed plenu' fidei, Enn. ap. Cic. de Sen. 1, 1 (Ann. v. 342 ed. Vahl.): ubi societas? ubi fides majorum? Cato ap. Gell. 10, 3, 17: nulla sancta societas, nec fides regni est, Enn. ap. Cic. Off. 1, 8, 26 (Trag. v. 412 ed. Vahl.):

    mea eraga te fides et benevolentia,

    Cic. Fam. 1, 5, 1:

    pro vetere ac perpetua erga populum Romanum fide,

    Caes. B. G. 5, 54, 4:

    in fide atque amicitia civitatis Aeduae,

    id. ib. 2, 14, 2:

    in fide manere,

    id. ib. 7, 4, 5; cf.:

    sincera fide in pace Ligures esse,

    Liv. 40, 34, 11:

    si tibi optima fide sua omnia concessit,

    Cic. Rosc. Am. 49, 144:

    praestare fidem,

    id. Div. 2, 37, 79; id. Top. 10, 42; id. Att. 16, 7, 2; id. Fam. 1, 7, 6:

    te oro per tuam fidem, ne, etc.,

    Ter. And. 1, 5, 55: Eu. Dic bona fide: tu id aurum non surripuisti? Ly. Bona. Eu. Neque scis, quis abstulerit? Ly. Istuc quoque bona, Plaut. Mil. 4, 10, 42:

    de pace cum fide agere,

    Liv. 32, 33, 10:

    jussas cum fide poenas luam,

    Hor. Epod. 17, 37:

    haecne marita fides?

    Prop. 4 (5), 3, 11:

    Aeacidae dederat pacis pignusque fidemque,

    faithful bail, Ov. M. 12, 365:

    perjura patris fides,

    perjured faith, dishonesty, Hor. C. 3, 24, 59 et saep.—Prov.:

    fides ut anima, unde abiit, eo numquam redit,

    Pub. Syr. 181 (Rib.):

    fidem qui perdit, quo se servet relicuo,

    id. 166.—
    b.
    Of inanim. and abstr. things:

    nam cum Gabinii levitas... omnem tabularum fidem resignasset, etc.,

    trustworthiness, credibility, Cic. Arch. 5, 9; cf.:

    nunc vero quam habere auctoritatem et quam fidem possunt (litterae)?

    id. Fl. 9, 21; and:

    visa, quae fidem nullam habebunt,

    id. Ac. 2, 18, 58 fin.; and:

    qui non speciem expositionis sed fidem quaerit,

    truth, Quint. 10, 1, 32:

    aliter oraculorum, aliter haruspicum fides confirmari aut refelli potest,

    id. 5, 7, 36:

    probationum,

    id. 4 praef. §

    6: liber spectatae fidei,

    Gell. 1, 7, 1:

    paulum distare ab eo (lapide) in unguentorum fide multi existimant Lygdinos, etc.,

    in faithful preservation, keeping in good condition, Plin. 36, 8, 13, § 62.—
    c.
    In poets several times, faithful, true fulfilment of a promise:

    dicta fides sequitur,

    Ov. M. 3, 527 (cf.:

    res dicta secuta est,

    id. ib. 4, 550):

    vota fides sequitur,

    id. ib. 8, 713:

    promissa exhibuere fidem,

    were fulfilled, id. ib. 7, 323; cf.:

    en haec promissa fides est?

    is this the fulfilment of the oracle? Verg. A. 6, 346.—
    2.
    In partic., in jurid. lang., bona fides, good faith, sincerity; hence, EX FIDE BONA or BONA FIDE, in good faith, sincerely, honestly, conscientiously:

    arbitrum illum adegit, QVICQVID SIBI DARE FACERE OPORTERET EX FIDE BONA,

    Cic. Off. 3, 16, 66; cf.: quanti verba illa: VTI NE PROPTER TE FIDEMVE TVAM CAPTVS FRAVDATVSVE SIEM, etc.... Q. quidem Scaevola, pontifex maximus, summam vim esse dicebat in omnibus iis arbitriis, in quibus adderetur EX FIDE BONA;

    fideique bonae, nomen existimabat manare latissime, idque versari in tutelis societatibus, fiduciis mandatis, rebus emptis venditis, conductis locatis, etc.,

    id. ib. 3, 17, 70; id. Att. 6, 1, 15: praetor ait: QVI [p. 747] BONA FIDE EMIT, etc., Dig. 6, 2, 7, § 11 sq.; cf.:

    bonae fidei emptori subrepta re quam emerit,

    Just. Inst. 4, 1, 15:

    ubi lex inhibet usucapionem, bona fides possidenti nihil prodest,

    Dig. 41, 3, 24:

    tot judicia de fide mala, quae ex empto aut vendito aut conducto aut locato contra fidem fiunt, etc.,

    i. e. deception, dishonesty, Cic. N. D. 3, 30, 74:

    bonā fide = certissime,

    Plaut. Truc. 2, 7, 30; id. Aul. 4, 10, 42; id. Capt. 4, 2, 110; cf.:

    mala fide,

    Dig. 41, 2, 1, § 6.—
    B.
    An assurance that produces confidence, a promise, engagement, word, assurance, confirmation.
    1.
    In gen.:

    fide data, credamus,

    Plaut. Pers. 2, 2, 61: accipe daque fidem, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 33 ed. Vahl.):

    atque etiam, si quid singuli temporibus adducti hosti promiserunt, est in eo ipso fides conservanda: ut primo Punico bello Regulus... ad supplicium redire maluit, quam fidem hosti datam fallere,

    Cic. Off. 1, 13, 39; cf. id. Fin. 2, 20, 65:

    fidem dare, violare, in fide non stare,

    id. Rab. Perd. 10, 28:

    Pompei fides, quam de me Caesari dederat,

    id. Fam. 1, 9, 12:

    inter se fidem et jusjurandum dare,

    Caes. B. G. 1, 3 fin.:

    obligare fidem alicui,

    to plight one's faith, Cic. Phil. 5, 18, 51; cf.:

    fidem reliquis interponere,

    Caes. B. G. 5, 6 fin.:

    fide mea spondeo, futurum ut, etc.,

    Plin. Ep. 1, 14, 10:

    diffidens, de numero dierum Caesarem fidem servaturum,

    Caes. B. G. 6, 36, 1:

    si fidem mecum servas,

    Plaut. Curc. 1, 2, 48:

    tecum servavi fidem,

    id. Capt. 5, 1, 10; id. Merc. 3, 1, 33:

    fides juris jurandi cum hoste servanda,

    Cic. Off. 3, 29, 107:

    fidem erga imperatorem conservare,

    Caes. B. C. 1, 84, 3:

    fidem erga populum Romanum servare,

    Liv. 24, 4, 5:

    servata erga Galbam,

    Tac. H. 1, 71:

    in regem suum servata,

    Curt. 6, 5, 2:

    ut fidem vobis praestaremus,

    Liv. 28, 39, 2; so,

    fidem alicui praestare,

    Curt. 6, 4, 9; Liv. 30, 15, 5; Sen. Ben. 5, 21, 1:

    non servata fides deditis est,

    Liv. 24, 1, 10; cf. Cic. de Sen. 20, 75; Sen. Ep. 71, 17:

    fidem suam liberare,

    to perform his promise, Cic. Fl. 20, 47; cf.:

    fidem alicujus liberare,

    id. Fam. 12, 7, 2: so,

    fidem exsolvere,

    Liv. 3, 19, 1; 22, 23, 8; 24, 16, 12; Plin. Ep. 2, 12, 6; Luc. 9, 98 al.:

    fidem frangere,

    Cic. Rosc. Com. 6, 16;

    for which violare, v. above,

    id. Rab. Perd. 10, 28:

    fidem amittere,

    Nep. Eum. 10:

    istius fide ac potius perfidiā decepti,

    Cic. Rosc. Am. 38, 110: quantum mea fides studii mihi afferat, my plighted word (to defend the king), id. Deiot. 1, 1:

    contioni deinde edicto addidit fidem,

    confirmed, Liv. 2, 24, 6.—
    2.
    Pregn., a given promise of protection or security, a guaranty; hence, in gen., protection, guardian care:

    introduxi Vulturcium sine Gallis: fidem ei publicam jussu senatus dedi,

    promised him protection, security, in the name of the public, Cic. Cat. 3, 4, 8; cf.: Vulturcius interrogatus... primo fingere alia;

    post, ubi fide publica dicere jussus est, omnia uti gesta erant aperit,

    Sall. C. 47, 1:

    cum se diceret indicaturum de conjuratione, si fides publica data esset,

    id. ib. 48, 4:

    uti L. Cassius ad Jugurtham mitteretur, eumque interposita fide publica Romam duceret,

    id. J. 32, 1; cf.:

    privatim praeterea fidem suam interponit, quam ille non minoris quam publicam ducebat,

    id. ib. fin.:

    qui Romam fide publica venerat,

    id. ib. 35, 7; so,

    too, simply fides: Lusitani contra interpositam fidem interfecti,

    Cic. Brut. 23, 89:

    fide accepta ab legatis, vim abfuturam,

    Liv. 38, 33, 3:

    Thais patri se commendavit in clientelam et fidem,

    Ter. Eun. 5, 9, 9; cf.:

    se in Chrysogoni fidem et clientelam contulerunt,

    Cic. Rosc. Am. 37, 106:

    quaere in cujus fide sint et clientela,

    id. ib. 33, 93:

    aliquid in fidem alicujus tradere,

    Liv. 38, 31, 2:

    frugi hominem, plenum religionis videtis positum in vestra fide ac potestate: atque ita, ut commissus sit fidei, permissus potestati,

    Cic. Font. 14, 30; cf.:

    se suaque omnia in fidem atque potestatem populi Romani permittere,

    Caes. B. G. 2, 3, 2:

    in alicujus fidem ac potestatem venire,

    id. ib. 2, 13, 2:

    in fide alicujus esse,

    Cic. Planc. 41, 97; cf. id. Fam. 13, 65, 2:

    ea (jura) fidei suae commissa,

    id. Off. 1, 34, 124:

    civitas in Catonis fide locata,

    id. Att. 6, 1, 5:

    recipere aliquid in fidem,

    id. ib. 15, 14, 3; cf.:

    aliquem in fidem necessitudinemque suam recipere,

    id. Fam. 13, 19, 2:

    recipere aliquem in fidem,

    Caes. B. G. 2, 15, 1; 4, 22, 3:

    hortatur, ut populi Romani fidem sequantur,

    id. ib. 4, 21, 8: jura fidemque supplicis erubuit (Achilles), the protection due to a suppliant, Verg. A. 2, 541:

    di, obsecro vostram fidem!

    your protection, assistance, help, Plaut. Cist. 4, 1, 11; id. Am. 5, 1, 78; id. Most. 1, 1, 74; 2, 2, 97; cf.:

    fidem vestram oro atque obsecro, judices,

    Cic. Mur. 40, 86:

    deum atque hominum fidem implorabis,

    id. Verr. 2, 1, 9, § 25;

    so in colloq. lang. frequently elliptic. as an exclamation: Di vostram fidem!

    by the protection of the gods! for heaven's sake! Plaut. Capt. 2, 3, 58, id. Men. 5, 2, 119; id. Poen. 4, 78 al.; Ter. And. 4, 3, 1; 4, 4, 5; id. Eun. 3, 1, 28 al.; cf.:

    tuam fidem, Venus!

    Plaut. Curc. 1, 3, 40:

    pro deum atque hominum fidem!

    id. ib. 5, 3, 16; id. Ep. 4, 2, 10; Ter. And. 1. 5, 2; 1, 5, 11; id. Heaut. 1, 1, 9 al.; Sall. C. 20, 10 al.;

    for which: pro deorum atque hominum fidem!

    Cic. Tusc. 5, 16, 48;

    and in a different order: pro deorum fidem atque hominum,

    id. Lael. 15, 52;

    also simply pro deum fidem,

    Liv. 3, 67, 7 Drak. N. cr.; and:

    per fidem!

    Petr. 100, 5; Tac. Or. 35; App. M. 6, p. 175.—
    C.
    The faith, the Christian religion as a system of belief (eccl. Lat.):

    domicilium fidei,

    Lact. 4, 30 fin.; Vulg. Apoc. 14, 12 al.
    III.
    Fides, personified as a goddess:

    praeclare Ennius: O Fides alma, apta pinnis, et jus jurandum Jovis! Qui jus igitur jurandum violat, is Fidem violat,

    Cic. Off. 3, 29, 104 (Enn. Trag. v. 410 ed. Vahl.); cf. Varr. L. L. 5, § 74 Müll.; Cic. N. D. 3, 18, 47; 2, 23, 61; 31, 79; id. Leg. 2, 8, 19; 11, 28; Plaut. Cas. prol. 2; id. Aul. 3, 6, 46; 50; 4, 2, 14; Verg. A. 1, 292; Hor. C. 1, 35, 21; 4, 5, 20; id. C. S. 57.
    2.
    fĭdes, ium, plur., or fides, is, sing., f. [= sphidê], a stringed instrument, lyre, lute, cithern.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    (α).
    In plur. (only so in classic prose): Fides genus citharae, Paul. ex Fest. p. 89, 16 Müll.:

    (hominis) omnis vultus omnesque voces, ut nervi in fidibus, ita sonant, ut a motu animi quoque sunt pulsae,

    Cic. de Or. 3, 57, 216;

    so different from nervi,

    id. Div. 2, 14, 33; id. Leg. 2, 15, 39; id. Brut. 54, 199; id. Fin. 4, 27, 75 (v. Madv. ad h. l., p. 601 sq.):

    ut in fidibus aut tibiis, atque in cantu ipso ac vocibus concentus est quidam tenendus ex distinctis sonis, etc.,

    id. Rep. 2, 42; id. Fin. 4, 27, 75; cf. id. de Or. 3, 51, 197: Fi. Fides non reddis? Pe. Neque fides neque tibias, Plaut. Ep. 3, 4, 77;

    with tibiae,

    Quint. 1, 10, 14; 20; 11, 3, 59:

    Orpheus, Threïciā fretus citharā fidibusque canoris,

    Verg. A. 6, 120:

    fidibus cantare alicui,

    Plaut. Ep. 3, 4, 64:

    fidibus canere praeclare,

    Cic. Tusc. 1, 2, 4; id. Div. 2, 59, 122:

    uti,

    id. Tusc. 5, 39, 113:

    dicere longum melos,

    Hor. C. 3, 4, 4:

    placare deos,

    id. ib. 1, 36, 1:

    discere,

    Cic. de Sen. 8, 26:

    docere aliquem,

    id. Fam. 9, 22, 3:

    scire,

    Ter. Eun. 1, 2, 53:

    vivunt commissi calores Aeoliae fidibus puellae,

    Hor. C. 4, 9, 12:

    fidibusne Latinis Thebanos aptare modos studet,

    i. e. to imitate Pindaric odes in Latin poetry, id. Ep. 1, 3, 12.—
    (β).
    Sing. ( poet.):

    sume fidem et pharetram: fies manifestus Apollo,

    Ov. H. 15, 23; so,

    Teïa,

    Hor. C. 1, 17, 18:

    Cyllenea,

    id. Epod. 13, 9:

    quodsi blandius Orpheo moderere fidem,

    id. C. 1, 24, 14.—
    2.
    Prov.: vetus adagium est: Nihil cum fidibus graculo, i. e. ignoramuses have nothing to do with poetry, Gell. N. A. praef. § 19.—
    B.
    Esp., Fides, is, f., a constellation, i. q. Lyra, the Lyre:

    cedit clara Fides Cyllenia,

    Cic. Arat. 381; Varr. R. R. 2, 5, 12;

    in the form Fidis,

    Col. 11, 2, 14; 40; Sid. Carm. 16, 5.—
    * II.
    Transf., in sing., i. q. nervus, chorda, a string of a musical instrument:

    quae tuba quaeve lyra Flatibus incluta vel fidibus,

    Prud. Cath. 3, 81.

    Lewis & Short latin dictionary > fides

  • 6 salvos

    salvus (ante-class. - vos), a, um, adj. [root sar, sal; v. salus], saved, preserved, unharmed, safe, unhurt, uninjured, well, sound, etc.
    I.
    In gen. (very freq. and class.; syn.: sospes, sanus, incolumis): Mars pater, te precor, pastores pecuaque salva servassis duisque bonam salutem valetudinemque mihi, etc., an ancient form of praver in Cato, R. R. 141, 3; cf.: si respublica populi Romani Quiritium ad quinquennium proximum salva servata erit hisce duellis, datum donum duit, etc., an ancient formula in making votive offerings. Liv. 22, 10; Plaut. Aul. 4, 6, 11; cf. also: di me servant, salva res est;

    salvum est, si quid non perit,

    id. ib. 2, 2, 30; id. Trin. 4, 3, 82: ita me gessi, Quirites, ut omnes salvi conservaremini, Cic. Cat. 3, 10, 25:

    eos suā stultitiā occidisse, cum tuā prudentiā salvi esse potuissent,

    id. Fam. 4, 3, 2:

    salvum atque incolumem exercitum transducere,

    Caes. B. C. 2, 32:

    civibus salvis atque incolumibus,

    id. ib. 1, 72; Cic. Div. in Caecil. 22, 72:

    non solum ut salvae et incolumes, verum etiam ut amplae atque potentes sint civitates,

    id. Inv. 2, 56, 169:

    filium tuom modo in portu vivum, salvom et sospitem vidi,

    Plaut. Capt. 4, 2, 93: salvam et sospitem rempublicam, Aug. ap. Suet. Aug. 28:

    in re salvā (opp. in re perditā),

    Plaut. Trin. 3, 1, 9; so,

    salva res (opp. perdita),

    Ter. Eun. 2, 2, 27; cf. Plaut. Rud. 3, 5, 23: Ch. Obsecro, num navis periit? Ac. Salva est navis, id. Merc. 1, 2, 64; id. Rud. 4, 4, 5:

    etsi aliquo accepto detrimento, tamen summa exercitus salva, etc.,

    Caes. B. C. 1, 67 fin.:

    sana et salva sum,

    Plaut. Am. 2, 2, 98; cf. id. ib. 2, 2, 88;

    so with sanus,

    id. Ep. 4, 1, 36; id. Merc. 1, 2, 65 (al. sarta); id. Ps. 4, 6, 6:

    res publica sana ac salva,

    Cic. Fam. 12, 23, 3 al.;

    hence, in inscrr., without a connecting particle: SANVS SALVVS, or SALVVS SANVS,

    Inscr. Orell. 4360 and 2143:

    bene factum te advenisse, Pamphile, Atque adeo salvom atque validum... Nam illum vivum et salvom vellem,

    Ter. Hec. 3, 5, 6; 3, 5, 14:

    cum bene re gestā salvos convortor domum,

    Plaut. Stich. 3, 1, 1; so,

    salvom redire,

    id. Am. 3, 2, 67; id. Trin. 1, 2, 119; 5, 2, 58 al.:

    advenire,

    id. Curc. 4, 4, 5; cf.:

    tum illum debilem factum... in curiam esse delatum, cumque senatui somnium enarravisset, pedibus suis salvom revertisse,

    Cic. Div. 1, 26, 55:

    numquam salvis suis exuitur servitus muliebris,

    while their friends are living, Liv. 34, 7; cf.:

    nec est mendacio locus salvis, qui interfuerunt,

    Quint. 11, 2, 39:

    non uxor salvum te vult, non filius,

    Hor. S. 1, 1, 84:

    quis te salvo est opus?

    id. ib. 1, 9, 27: Am. Salvom signum est? So. Inspice. Am. Recte, ita est ut obsignavi, sound, uninjured, Plaut. Am. 2, 2, 142:

    vasa,

    id. Poen. 4, 2, 41:

    epistula (opp. conscissa),

    Cic. Fam. 7, 25, 1.— Poet.:

    Penelope,

    i. e. chaste, inviolate, Prop. 2, 9, 3; cf.:

    quid salvi est mulieri amissā pudicitiā?

    Liv. 1, 58, 7:

    utinam salvis rebus colloqui potuissemus,

    while matters were still undisturbed, before all was lost, Cic. Fam. 4, 1, 1 et saep.—Rarely with dat.:

    siquidem ager nobis salvus est,

    Plaut. Trin. 2, 4, 192; Ter. Hec. 4, 4, 21; cf. id. Ad. 3, 1, 11; id. Heaut. 1, 1, 108:

    minae viginti sanae ac salvae sunt tibi,

    Plaut. Ps. 4, 6, 6.—
    B.
    Freq. with a noun in the abl. absol., without violation of, saving:

    salvā lege,

    Cic. Rep. 3, 10, 17; cf.:

    hoc videmur esse consecuti, ut ne quid agi cum populo aut salvis auspiciis aut salvis legibus aut denique sine vi possit,

    id. Fam. 1, 2, 4:

    salvis auspiciis,

    id. Prov. Cons. 19, 45:

    salvo officio,

    id. Rosc. Am. 1, 4:

    salvo jure nostrae veteris amicitiae,

    id. Fam. 13, 77, 1:

    cupio tibi aliquā ex parte, quod salvā fide possim, parcere,

    id. Rosc. Am. 34, 95:

    quae salvā fide facere possit,

    id. Off. 3, 10, 44:

    pietate salvā,

    Ov. M. 15, 109:

    salvo pudore,

    id. P. 1, 2, 68:

    salvā virginitate,

    id. H. 16, 160:

    tuā re salvā,

    Plaut. Trin. 2, 2, 95; so,

    salvā causae ratione,

    Quint. 4, 2, 75:

    salvā conscientiā,

    Sen. Ep. 117, 1:

    salvā tractatione causae,

    Quint. 12, 10, 46:

    salvo poëtae sensu,

    id. 1, 9, 2:

    salva innocentia,

    id. 7, 2, 37:

    salva gratia,

    id. 11, 1, 71:

    salvo ordine,

    Stat. S. 5, 1, 181:

    ut salvo jam et composito die possis ibi manere,

    an unbroken day, Plin. Ep. 2, 17, 2: salvo eo, ut, etc., with this reservation or proviso, that, etc., Dig. 16, 3, 1, § 40.
    II.
    In partic.
    A.
    Salvus sum, I am safe, all is well with me, I am freed from my difficulties, etc.; and, salva res est, the affair is all right, all is well (belonging only to colloquial lang.).
    1.
    Salvos sum, salva spes est, ut verba audio, Plaut. Cas. 2, 5, 4:

    salvos sum, siquidem, etc.,

    id. Merc. 2, 3, 44; cf.:

    salvos sum, si haec vera sunt,

    Ter. And. 5, 6, 9:

    salvos sum, jam philosophatur,

    Plaut. Ps. 4, 2, 18; id. Rud. 2, 4, 24: Pa. Salva sum. Di. At ego perii, id. Stich. 2, 2, 15: si istam firmitudinem animi obtines;

    salvi sumus,

    id. As. 2, 2, 54: tace, obsecro;

    salvae sumus,

    Ter. Eun. 5, 1, 18: Pl. Me perisse praedicas. Dae. Meā quidem hercle causā salvos sis licet, Plaut. Rud. 1, 2, 51; cf. id. Ep. 4, 1, 21: ne sim salvus, si aliter scribo ac sentio, may I die, if, etc., Cic. Att. 16, 13, a.—
    2.
    Di me servant, salva [p. 1624] res est, Plaut. Aul. 2, 2, 30:

    salva res est! bene promittit! spero servabit fidem,

    id. Ep. 1, 2, 21:

    salva res est, philosophatur quoque jam,

    id. Capt. 2, 2, 34:

    erubuit: salva res est,

    Ter. Ad. 4, 5, 9: salva res est;

    nimirum hic homines frigent,

    id. Eun. 2, 2, 37:

    euge, salva res est!

    Plaut. Rud. 4, 3, 98: surrexit; horsum se capessit;

    salva res,

    id. ib. 1, 2, 83.—
    3.
    In eccl. Lat., saved from sin, saved by Christ, Vulg. Act. 2, 21.—

    Esp.: salvum facere,

    to save, deliver, bring to salvation, Vulg. 1 Cor. 7, 16; id. Act. 16, 30 et saep.—
    B.
    Salvus sis, a term of greeting or welcome, for salve, how do you do? good-day to you! heaven bless you! also, at parting, farewell: Ge. Ibo atque hunc compellabo. Salvos sis. Di. Et tu salve, Plaut. Stich. 2, 1, 44; cf. id. Bacch. 3, 6, 7; Ter. And. 4, 5, 7: Pl. Pater, salveto. Dae. Salvos sies, Plaut. Rud. 1, 2, 15: Di. Salva sis. Phronesium. Ph. Salve, id. Truc. 2, 4, 8; id. Ep. 4, 1, 22; id. Mil. 3, 3, 28; id. Poen. 3, 5, 6.—In a double sense, Plaut. Pers. 4, 4, 30. —Hence, adv.: salvē, well, in good health, in good condition or circumstances (only in colloquial lang.): Mu. Salve multum, mi pater. Se. Salva sis:

    salven' advenio? salven' arcessi jubes?

    Plaut. Men. 5, 2, 26:

    Thallus ubi sit et quam salve agat,

    App. Mag. p. 302, 34; id. M. 1, p. 114, 13.—So the ellipt. expression, satin' salve? (sc. agis? agitur? res se habent? etc.) is all well? all right? Le. Satin' salve? dic mihi. Ca. Recte, Plaut. Trin. 5, 2, 53; Ter. Eun. 5, 5, 8 Don.:

    percontantibus utrimque, Satin' salve, Sall. Fragm. Don. ad Ter. l. l.: cum pater Satin' salve? et quaenam ea moestitia esset? interrogaret eum,

    Liv. 40, 8, 2 (v. l. satin' salvae?); 3, 26, 9; 6, 34, 8; 10, 18, 11. —Once absol.: salvene? is all well? salvene, amabo? Plaut. Stich. 1, 1, 10.—In a double sense:

    (Lucretia) quaerenti viro, Satin' salve? Minime, inquit, quid enim salvi est mulieri amissā pudicitiā?

    Liv. 1, 58, 7.— Comp. and sup. do not occur in the adj. or adv.

    Lewis & Short latin dictionary > salvos

  • 7 salvus

    salvus (ante-class. - vos), a, um, adj. [root sar, sal; v. salus], saved, preserved, unharmed, safe, unhurt, uninjured, well, sound, etc.
    I.
    In gen. (very freq. and class.; syn.: sospes, sanus, incolumis): Mars pater, te precor, pastores pecuaque salva servassis duisque bonam salutem valetudinemque mihi, etc., an ancient form of praver in Cato, R. R. 141, 3; cf.: si respublica populi Romani Quiritium ad quinquennium proximum salva servata erit hisce duellis, datum donum duit, etc., an ancient formula in making votive offerings. Liv. 22, 10; Plaut. Aul. 4, 6, 11; cf. also: di me servant, salva res est;

    salvum est, si quid non perit,

    id. ib. 2, 2, 30; id. Trin. 4, 3, 82: ita me gessi, Quirites, ut omnes salvi conservaremini, Cic. Cat. 3, 10, 25:

    eos suā stultitiā occidisse, cum tuā prudentiā salvi esse potuissent,

    id. Fam. 4, 3, 2:

    salvum atque incolumem exercitum transducere,

    Caes. B. C. 2, 32:

    civibus salvis atque incolumibus,

    id. ib. 1, 72; Cic. Div. in Caecil. 22, 72:

    non solum ut salvae et incolumes, verum etiam ut amplae atque potentes sint civitates,

    id. Inv. 2, 56, 169:

    filium tuom modo in portu vivum, salvom et sospitem vidi,

    Plaut. Capt. 4, 2, 93: salvam et sospitem rempublicam, Aug. ap. Suet. Aug. 28:

    in re salvā (opp. in re perditā),

    Plaut. Trin. 3, 1, 9; so,

    salva res (opp. perdita),

    Ter. Eun. 2, 2, 27; cf. Plaut. Rud. 3, 5, 23: Ch. Obsecro, num navis periit? Ac. Salva est navis, id. Merc. 1, 2, 64; id. Rud. 4, 4, 5:

    etsi aliquo accepto detrimento, tamen summa exercitus salva, etc.,

    Caes. B. C. 1, 67 fin.:

    sana et salva sum,

    Plaut. Am. 2, 2, 98; cf. id. ib. 2, 2, 88;

    so with sanus,

    id. Ep. 4, 1, 36; id. Merc. 1, 2, 65 (al. sarta); id. Ps. 4, 6, 6:

    res publica sana ac salva,

    Cic. Fam. 12, 23, 3 al.;

    hence, in inscrr., without a connecting particle: SANVS SALVVS, or SALVVS SANVS,

    Inscr. Orell. 4360 and 2143:

    bene factum te advenisse, Pamphile, Atque adeo salvom atque validum... Nam illum vivum et salvom vellem,

    Ter. Hec. 3, 5, 6; 3, 5, 14:

    cum bene re gestā salvos convortor domum,

    Plaut. Stich. 3, 1, 1; so,

    salvom redire,

    id. Am. 3, 2, 67; id. Trin. 1, 2, 119; 5, 2, 58 al.:

    advenire,

    id. Curc. 4, 4, 5; cf.:

    tum illum debilem factum... in curiam esse delatum, cumque senatui somnium enarravisset, pedibus suis salvom revertisse,

    Cic. Div. 1, 26, 55:

    numquam salvis suis exuitur servitus muliebris,

    while their friends are living, Liv. 34, 7; cf.:

    nec est mendacio locus salvis, qui interfuerunt,

    Quint. 11, 2, 39:

    non uxor salvum te vult, non filius,

    Hor. S. 1, 1, 84:

    quis te salvo est opus?

    id. ib. 1, 9, 27: Am. Salvom signum est? So. Inspice. Am. Recte, ita est ut obsignavi, sound, uninjured, Plaut. Am. 2, 2, 142:

    vasa,

    id. Poen. 4, 2, 41:

    epistula (opp. conscissa),

    Cic. Fam. 7, 25, 1.— Poet.:

    Penelope,

    i. e. chaste, inviolate, Prop. 2, 9, 3; cf.:

    quid salvi est mulieri amissā pudicitiā?

    Liv. 1, 58, 7:

    utinam salvis rebus colloqui potuissemus,

    while matters were still undisturbed, before all was lost, Cic. Fam. 4, 1, 1 et saep.—Rarely with dat.:

    siquidem ager nobis salvus est,

    Plaut. Trin. 2, 4, 192; Ter. Hec. 4, 4, 21; cf. id. Ad. 3, 1, 11; id. Heaut. 1, 1, 108:

    minae viginti sanae ac salvae sunt tibi,

    Plaut. Ps. 4, 6, 6.—
    B.
    Freq. with a noun in the abl. absol., without violation of, saving:

    salvā lege,

    Cic. Rep. 3, 10, 17; cf.:

    hoc videmur esse consecuti, ut ne quid agi cum populo aut salvis auspiciis aut salvis legibus aut denique sine vi possit,

    id. Fam. 1, 2, 4:

    salvis auspiciis,

    id. Prov. Cons. 19, 45:

    salvo officio,

    id. Rosc. Am. 1, 4:

    salvo jure nostrae veteris amicitiae,

    id. Fam. 13, 77, 1:

    cupio tibi aliquā ex parte, quod salvā fide possim, parcere,

    id. Rosc. Am. 34, 95:

    quae salvā fide facere possit,

    id. Off. 3, 10, 44:

    pietate salvā,

    Ov. M. 15, 109:

    salvo pudore,

    id. P. 1, 2, 68:

    salvā virginitate,

    id. H. 16, 160:

    tuā re salvā,

    Plaut. Trin. 2, 2, 95; so,

    salvā causae ratione,

    Quint. 4, 2, 75:

    salvā conscientiā,

    Sen. Ep. 117, 1:

    salvā tractatione causae,

    Quint. 12, 10, 46:

    salvo poëtae sensu,

    id. 1, 9, 2:

    salva innocentia,

    id. 7, 2, 37:

    salva gratia,

    id. 11, 1, 71:

    salvo ordine,

    Stat. S. 5, 1, 181:

    ut salvo jam et composito die possis ibi manere,

    an unbroken day, Plin. Ep. 2, 17, 2: salvo eo, ut, etc., with this reservation or proviso, that, etc., Dig. 16, 3, 1, § 40.
    II.
    In partic.
    A.
    Salvus sum, I am safe, all is well with me, I am freed from my difficulties, etc.; and, salva res est, the affair is all right, all is well (belonging only to colloquial lang.).
    1.
    Salvos sum, salva spes est, ut verba audio, Plaut. Cas. 2, 5, 4:

    salvos sum, siquidem, etc.,

    id. Merc. 2, 3, 44; cf.:

    salvos sum, si haec vera sunt,

    Ter. And. 5, 6, 9:

    salvos sum, jam philosophatur,

    Plaut. Ps. 4, 2, 18; id. Rud. 2, 4, 24: Pa. Salva sum. Di. At ego perii, id. Stich. 2, 2, 15: si istam firmitudinem animi obtines;

    salvi sumus,

    id. As. 2, 2, 54: tace, obsecro;

    salvae sumus,

    Ter. Eun. 5, 1, 18: Pl. Me perisse praedicas. Dae. Meā quidem hercle causā salvos sis licet, Plaut. Rud. 1, 2, 51; cf. id. Ep. 4, 1, 21: ne sim salvus, si aliter scribo ac sentio, may I die, if, etc., Cic. Att. 16, 13, a.—
    2.
    Di me servant, salva [p. 1624] res est, Plaut. Aul. 2, 2, 30:

    salva res est! bene promittit! spero servabit fidem,

    id. Ep. 1, 2, 21:

    salva res est, philosophatur quoque jam,

    id. Capt. 2, 2, 34:

    erubuit: salva res est,

    Ter. Ad. 4, 5, 9: salva res est;

    nimirum hic homines frigent,

    id. Eun. 2, 2, 37:

    euge, salva res est!

    Plaut. Rud. 4, 3, 98: surrexit; horsum se capessit;

    salva res,

    id. ib. 1, 2, 83.—
    3.
    In eccl. Lat., saved from sin, saved by Christ, Vulg. Act. 2, 21.—

    Esp.: salvum facere,

    to save, deliver, bring to salvation, Vulg. 1 Cor. 7, 16; id. Act. 16, 30 et saep.—
    B.
    Salvus sis, a term of greeting or welcome, for salve, how do you do? good-day to you! heaven bless you! also, at parting, farewell: Ge. Ibo atque hunc compellabo. Salvos sis. Di. Et tu salve, Plaut. Stich. 2, 1, 44; cf. id. Bacch. 3, 6, 7; Ter. And. 4, 5, 7: Pl. Pater, salveto. Dae. Salvos sies, Plaut. Rud. 1, 2, 15: Di. Salva sis. Phronesium. Ph. Salve, id. Truc. 2, 4, 8; id. Ep. 4, 1, 22; id. Mil. 3, 3, 28; id. Poen. 3, 5, 6.—In a double sense, Plaut. Pers. 4, 4, 30. —Hence, adv.: salvē, well, in good health, in good condition or circumstances (only in colloquial lang.): Mu. Salve multum, mi pater. Se. Salva sis:

    salven' advenio? salven' arcessi jubes?

    Plaut. Men. 5, 2, 26:

    Thallus ubi sit et quam salve agat,

    App. Mag. p. 302, 34; id. M. 1, p. 114, 13.—So the ellipt. expression, satin' salve? (sc. agis? agitur? res se habent? etc.) is all well? all right? Le. Satin' salve? dic mihi. Ca. Recte, Plaut. Trin. 5, 2, 53; Ter. Eun. 5, 5, 8 Don.:

    percontantibus utrimque, Satin' salve, Sall. Fragm. Don. ad Ter. l. l.: cum pater Satin' salve? et quaenam ea moestitia esset? interrogaret eum,

    Liv. 40, 8, 2 (v. l. satin' salvae?); 3, 26, 9; 6, 34, 8; 10, 18, 11. —Once absol.: salvene? is all well? salvene, amabo? Plaut. Stich. 1, 1, 10.—In a double sense:

    (Lucretia) quaerenti viro, Satin' salve? Minime, inquit, quid enim salvi est mulieri amissā pudicitiā?

    Liv. 1, 58, 7.— Comp. and sup. do not occur in the adj. or adv.

    Lewis & Short latin dictionary > salvus

  • 8 aequē

        aequē adv. with comp. and sup.    [aequus], equally, in like manner, just as, in an equal degree, to the same extent: Utin omnes eadem aeque studeant, T.: honore non aeque omnes egent: aeque calidus animis et cursibus acer, V.: trabes aeque longae, Cs.: novi aeque omnia tecum, T.: nisi aeque amicos et nosmet ipsos diligamus, our friends as ourselves: quod... aeque neglectum pueris senibusque nocebit, H.: id quod Aeque pauperibus prodest, locupletibus aeque, H.—Aeque... ac, as... as; as, as much as: hebes aeque ac pecus, Att. ap. C.: numquam aeque ac modo, never so much as of late, T.: qui illis aeque ac tu ipse gauderet: iumenta aeque nitida, ac si, etc., in just as good condition, N. — Aeque... quam, as... as, as well.... as: optatum aeque, quam ut, etc., as acceptable as, etc., L.: Expalluit aeque quam puer ipse deus, O. — Ellipt.: nihil est aeque quod faciam lubens, so cheerfully, T.: quibus non aeque est cognitus, not so well known: Camillus aeque prospero eventu pugnat, L.—Justly, equitably: lex aequissime scripta: societatem aeque tuens: ferro quam fame aequius perituros, better, S.
    * * *
    aequius, aequissime ADV
    equally, justly, fairly; in same/like manner/degree, just as; likewise, also

    Latin-English dictionary > aequē

  • 9 nitēns

        nitēns entis, adj. with comp.    [P. of niteo], shining, glittering, brilliant, bright: capilli malobathro, H.: oculi, V.: arma, L.— Fine, in good condition, handsome, blooming, sleek: taurus, V.: culta, V.: Tyrio nitentior ostro Flos oritur, O.— Fig., illustrious: recenti gloriā nitens, L.—Of style, brilliant, elegant: oratio.

    Latin-English dictionary > nitēns

  • 10 nitidus

        nitidus adj. with comp. and sup.    [cf. niteo], shining, glittering, bright, polished, clear: nitidus iuventā (of the serpent that has shed its skin), V.: aries nitidissimus auro, O.: pisces, with gleaming scales, O.: ocelli, Iu.—Of animals, sleek, plump, in good condition, well-favored, blooming: iumenta, N.: quos pexo capillo nitidos videtis: ex nitido fit rusticus, H.: vacca, O.: campi nitidissimi: nitidissimus annus, rich, O.—Fig., cultivated, polished, refined: verba nitidiora: hilares nitidique vocantur, Iu.
    * * *
    nitida, nitidum ADJ
    shining, bright

    Latin-English dictionary > nitidus

  • 11 incolumis

    in-cŏlŭmis, e ( abl. sing. regularly incolumi; incolume, Pomp. and Cic. ap. Charis. p. 108 P.), adj., unimpaired, uninjured, in good condition, still alive, safe, sound, entire, whole (class. and freq.;

    syn.: salvus, intactus, integer): urbem et cives integros incolumesque servavi,

    Cic. Cat. 3, 10 fin.:

    salvum atque incolumem exercitum transducere,

    Caes. B. C. 2, 32, 12; cf. id. ib. 1, 72, 3; Cic. Fin. 4, 8, 19:

    ut haec retinere per populum Romanum incolumia ac salva possimus, id. Div. ap. Caccil. 22, 72: ut salvae et incolumes sint civitates,

    id. Inv. 2, 56, 169:

    valeant cives mei: sint incolumes, sint florentes, sint beati,

    id. Mil. 34, 93:

    aliquem in omni honore incolumem habere,

    id. Sull. 21, 61; id. Rosc. Am. 47, 136:

    sortium beneficio se esse incolumem,

    Caes. B. G. 1, 53 fin.:

    incolumes ad unum omnes in castra perveniunt,

    id. ib. 6, 40, 4: quo stante et incolume, Cic. Fragm. ap. Charis. p. 108 P.; cf.:

    incolume illo, Pomp. Fragm. ib.: omnibus navibus ad unam incolumibus milites exposuit,

    Caes. B. C. 3, 6 fin.:

    ita ut sit data Incolumem (dotem) sistere ei,

    Plaut. Trin. 3, 3, 15:

    argentum hoc actutum incolume redigam,

    id. Pers. 2, 5, 23:

    (arx) incolumis atque intacta,

    Cic. Rep. 2, 6:

    incolumes non redeunt genae,

    Hor. C. 4, 10, 8:

    nulla incolumi relicta re,

    Liv. 5, 14, 7:

    aedes,

    Dig. 39, 2, 13. — With ab:

    a calamitate judicii,

    Cic. Planc. 5, 12:

    audacia,

    unshaken, unsubdued, Amm. 16, 5, 14.— Comp.: deteriores sunt incolumiores, Quadrig. ap. Gell. 17, 2, 16.— Sup. and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > incolumis

  • 12 incolumitas

    incŏlŭmĭtas, ātis, f. [incolumis], good condition, soundness, safety (class.):

    incolumitas est salutis tuta atque integra conservatio,

    Cic. Inv. 2, 56, 169:

    in incolumitate,

    id. Post Red. ad Quir. 1, 3: concordi populo et omnia referenti ad incolumitatem et ad libertatem suam, id. Rep. 1, 32; cf.:

    incolumitatem ac libertatem retinere,

    id. Inv. 2, 56, 168:

    deditis pollicebatur,

    Caes. B. C. 3, 28, 2:

    mundi,

    Cic. N. D. 2, 46 fin. — In plur., Cic. Deiot. 14, 40; Arn. 2, 52.

    Lewis & Short latin dictionary > incolumitas

  • 13 niteo

    nĭtĕo, ēre ( gen. plur nitentūm, Verg. Cir. 523), v. n. [etym. dub.; cf. nix], to shine, look bright, glitter, glisten (cf., luceo, fulgeo splendeo).
    I.
    Lit.:

    placatumque nitet diffuso lumine caelum,

    Lucr. 1, 9:

    luna potest solis radiis percussa nitere,

    id. 5, 705:

    qui nitent unguentis, fulgent purpurā,

    Cic. Cat. 2, 3, 5:

    diversi niteant cum mille colores,

    Ov. M. 6, 65:

    vere nitent terrae,

    id. F. 4, 126:

    aera nitent usu,

    id. Am. 1, 8, 51; so,

    ebur,

    Tib. 1, 4, 64; Hor. Ep. 1, 10, 19; Mart. 9, 58, 6; 8, 6, 10 et saep.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of animals, to be sleek, in good condition:

    at hau pol nitent (oves),

    Plaut. Bacch. 5, 2, 6:

    unde sic quaeso nites?

    Phaedr. 3, 7, 4; Plin. 18, 5, 6, § 27; cf.:

    hic nitet ungula mulae,

    Juv. 7, 181.—
    2.
    Of persons, to shine, to look bright or beautiful:

    miseri quibus Intentata nites! ( = pulchra et amabilis videris),

    Hor. C. 1, 5, 12:

    ore nitet,

    Mart. 10, 89, 3:

    nitet ante alias regina comesque Pelides,

    Stat. Achill. 2, 148:

    murice tincta Veste nites,

    Mart. 5, 23, 6.—
    3.
    Of fields, plants, etc., to look flourishing, thriving, to thrive, etc.:

    camposque nitentes Desuper ostentat,

    Verg. A. 6, 677:

    ubi tellus nitet,

    Petr. 99; cf. Plin. 17, 4, 3, § 26.—
    4.
    Of a house:

    tibi hoc praecipio ut niteant aedes,

    be in complete order, Plaut. Ps. 1, 2, 281.—
    5.
    Of wealth, etc., to flourish, abound:

    vectigal in pace niteat,

    Cic. Agr. 1, 7, 21:

    res ubi magna nitet domino sene,

    Hor. S. 2, 5, 12. —
    II.
    Trop., to shine, be brilliant, look or be beautiful: ver vide;

    ut tota floret, ut olet, ut nitide nitet,

    Plaut. Truc. 2, 4, 3:

    illorum, vides, quam niteat oratio,

    Cic. Fin. 4, 3, 5; so,

    ubi plura nitent in carmine,

    Hor. A. P. 351:

    omnia nobilibus oppidis ni tent,

    Plin. 3, 5, 7, § 49.—Hence, nĭtens, entis, P. a., shining, glittering, glistening, brilliant, bright.
    A.
    Lit.:

    capilli malobathro,

    Hor. C. 2, 7, 7:

    mensae,

    id. S. 2, 2, 4:

    oculi,

    Verg. A. 1, 228:

    astra,

    Ov. F. 5, 543:

    Lucifer,

    Tib. 1, 3, 93:

    nitentes solis equi,

    Val. Fl. 5, 413:

    arma nitentia ante rem, deformia inter sanguinem, etc.,

    Liv. 9, 40, 5.—
    2.
    Transf.
    a.
    Of animals, sleek, fat:

    nitens taurus,

    Verg. A. 3, 20.—
    b.
    Of persons, shining, bright, beautiful:

    uxor ore floridulo nitens,

    Cat. 61, 189:

    desiderio meo nitenti,

    my darling bright, id. 2, 5.— Comp.: nitentior [p. 1210] femina, Ov. M. 12, 405 (Merkel, decentior).—
    c.
    Of plants, blooming:

    nitentia culta,

    Verg. G. 1, 153:

    arbor laeta et nitens,

    Gell. 12, 1, 16.— Comp.:

    Tyrio nitentior ostro flos oritur,

    Ov. M. 10, 211.—
    B.
    Trop.
    1.
    Illustrious:

    recenti gloriā nitens,

    Liv. 3, 12:

    non patre nitens linguāve,

    Sil. 6, 19. —
    2.
    Of speech, brilliant, elegant:

    oratio,

    Cic. Brut. 67, 238.—
    3.
    Of the mind, bright, clear:

    macte, oro, nitenti Ingenio,

    Stat. S. 1, 5, 63.

    Lewis & Short latin dictionary > niteo

  • 14 perpasco

    per-pasco, pāvi, pastum, 3, v. n., to graze, pasture.
    I.
    Lit., Varr. L. L. 5, § 95 Müll.—
    II.
    Transf.: perpascor, ci, 3, v. dep., to lay waste, devastate: fluvius perpascitur agros, Sev. Aetn. 489.—Hence, perpastus, a, um, P. a., well fed, in good condition:

    canis,

    Phaedr. 3, 7, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > perpasco

  • 15 perpascor

    per-pasco, pāvi, pastum, 3, v. n., to graze, pasture.
    I.
    Lit., Varr. L. L. 5, § 95 Müll.—
    II.
    Transf.: perpascor, ci, 3, v. dep., to lay waste, devastate: fluvius perpascitur agros, Sev. Aetn. 489.—Hence, perpastus, a, um, P. a., well fed, in good condition:

    canis,

    Phaedr. 3, 7, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > perpascor

  • 16 perpastus

    per-pasco, pāvi, pastum, 3, v. n., to graze, pasture.
    I.
    Lit., Varr. L. L. 5, § 95 Müll.—
    II.
    Transf.: perpascor, ci, 3, v. dep., to lay waste, devastate: fluvius perpascitur agros, Sev. Aetn. 489.—Hence, perpastus, a, um, P. a., well fed, in good condition:

    canis,

    Phaedr. 3, 7, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > perpastus

  • 17 pingue

    pinguis, e, adj. [root pag-, pak-, of pango, q. v.; cf. Gr. pachus, stout], = piôn, fat (opp. macer; syn.: opimus, obesus).
    I.
    Lit.:

    pingues Thebani,

    Cic. Fat. 4, 7:

    pingui tentus omaso Furius,

    Hor. S. 2, 5, 40:

    me pinguem et nitidum bene curatā cute vises,

    id. Ep. 1, 4, 15:

    Lateranus,

    Juv. 8, 147:

    pinguem facere gallinam,

    Col. 8, 7:

    pinguior agnus,

    Plaut. Aul. 2, 5, 5:

    pinguissimus haedulus,

    Juv. 11, 65: merum, rich, oily wine (= plenum), Hor. S. 2, 4, 65.— Subst.: pingue, is, n., fat, grease, Plin. 11, 37, 85, § 212; Verg. G. 3, 124:

    taurorum, leonum ac pantherarum pinguia,

    Plin. 28, 9, 38, § 144:

    comedite pinguia,

    Vulg. 2 Esd. 8, 10.—
    B.
    Transf.
    1.
    Pass., fat, rich, fertile; also, plump, in good condition:

    ager,

    Col. 1, 4; Plin. 17, 4, 3, § 25; cf.:

    sanguine pinguior Campus,

    Hor. C. 2, 1, 29:

    sulcus,

    i. e. drawn in a rich soil, Luc. 6, 382:

    fimus,

    Verg. G. 1, 80:

    hortus,

    id. ib. 4, 118:

    stabula, of beehives,

    rich, full of honey, id. ib. 4, 14:

    arae,

    id. A. 4, 62:

    ficus,

    plump, juicy, Hor. S. 2, 8, 88; cf.

    saliva,

    Sen. Ira, 3, 38, 2: flamma, of incense;

    tura pingues facientia flammas,

    Ov. Tr. 5, 5, 11:

    corpora suco pinguis olivae Splendescunt,

    id. M. 10, 176:

    pingues taedae,

    full of pitch, Lucr. 3, 681:

    pingues arae,

    full of fat and blood, Verg. A. 4, 62:

    coma,

    anointed, Mart. 2, 29, 5 (different from Suet. Ner. 20; v. infra 3):

    mensa,

    rich, luxurious, Cat. 62, 3; cf.:

    incusa pingui auro dona,

    Pers. 2, 52. —Of color, dull, faint, Plin. 37, 8, 37, § 115. — Act., that makes fat; hence, meton., fertilizing:

    pingui flumine Nilus,

    Verg. A. 9, 31.—
    2.
    Bedaubed, besmeared:

    pinguia crura luto,

    Juv. 3, 247:

    virga,

    limed twigs, Mart. 9, 55, 4.—
    3.
    Thick, dense:

    caelum pingue et concretum (opp. caelum tenue et purum),

    Cic. Div. 1, 57, 130:

    folia pinguissima,

    Plin. 21, 9, 29, § 53:

    toga,

    Suet. Aug. 82:

    lacernae,

    Juv. 9, 28:

    pinguissima coma,

    very thick, luxuriant hair, Suet. Ner. 20.—
    4.
    Of taste, dull, insipid, not sharp, not pungent:

    sapor,

    Plin. 15, 27, 32, § 106; id. 15, 28, 33, § 109.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of the mind, dull, gross, heavy, stupid, doltish:

    Cordubae natis poëtis pingue quiddam sonantibus et peregrinum,

    Cic. Arch. 10, 26:

    pingue videbatur et sibi contrarium,

    id. Ac. 2, 34, 109:

    nec prave factis decorari versibus opto, Ne rubeam pingui donatus munere,

    Hor. Ep. 2, 1, 267:

    pingue sed ingenium mansit,

    Ov. M. 11, 148:

    insubidius nescio quid facies et pinguius,

    Gell. 13, 21 (20), 4: pinguis Minerva, v. Minerva.—
    B.
    Siout, bold, strong:

    verba,

    Quint. 12, 10, 35:

    facundia,

    Gell. 17, 10, 8.—
    C.
    Calm, quiet, comfortable, easy ( poet. and in post-Aug. prose):

    et pingui membra quiete levat,

    Ov. R. Am. 206; id. Am. 1, 13, 7:

    amor,

    id. ib. 2, 19, 25:

    secessus,

    Plin. Ep. 1, 3, 3:

    mollem in posterum et pinguem destinare vitam,

    id. ib. 7, 26, 3:

    pinguius otium,

    id. ib. 5, 6, 45.—
    D.
    Sleek, spruce, trim, = nitidus:

    pexus pinguisque doctor,

    Quint. 1, 5, 14 Spald.— Hence, adv.: pinguĭter.
    1.
    Lit., fatly, with fatness, Col. 2, 2.—
    2.
    Transf., abundantly, liberally:

    pinguius succurrere,

    Dig. 44, 2, 14.—
    3.
    Trop., dully, stupidly:

    pinguius aliquid accipere,

    Dig. 42, 1, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > pingue

  • 18 pinguis

    pinguis, e, adj. [root pag-, pak-, of pango, q. v.; cf. Gr. pachus, stout], = piôn, fat (opp. macer; syn.: opimus, obesus).
    I.
    Lit.:

    pingues Thebani,

    Cic. Fat. 4, 7:

    pingui tentus omaso Furius,

    Hor. S. 2, 5, 40:

    me pinguem et nitidum bene curatā cute vises,

    id. Ep. 1, 4, 15:

    Lateranus,

    Juv. 8, 147:

    pinguem facere gallinam,

    Col. 8, 7:

    pinguior agnus,

    Plaut. Aul. 2, 5, 5:

    pinguissimus haedulus,

    Juv. 11, 65: merum, rich, oily wine (= plenum), Hor. S. 2, 4, 65.— Subst.: pingue, is, n., fat, grease, Plin. 11, 37, 85, § 212; Verg. G. 3, 124:

    taurorum, leonum ac pantherarum pinguia,

    Plin. 28, 9, 38, § 144:

    comedite pinguia,

    Vulg. 2 Esd. 8, 10.—
    B.
    Transf.
    1.
    Pass., fat, rich, fertile; also, plump, in good condition:

    ager,

    Col. 1, 4; Plin. 17, 4, 3, § 25; cf.:

    sanguine pinguior Campus,

    Hor. C. 2, 1, 29:

    sulcus,

    i. e. drawn in a rich soil, Luc. 6, 382:

    fimus,

    Verg. G. 1, 80:

    hortus,

    id. ib. 4, 118:

    stabula, of beehives,

    rich, full of honey, id. ib. 4, 14:

    arae,

    id. A. 4, 62:

    ficus,

    plump, juicy, Hor. S. 2, 8, 88; cf.

    saliva,

    Sen. Ira, 3, 38, 2: flamma, of incense;

    tura pingues facientia flammas,

    Ov. Tr. 5, 5, 11:

    corpora suco pinguis olivae Splendescunt,

    id. M. 10, 176:

    pingues taedae,

    full of pitch, Lucr. 3, 681:

    pingues arae,

    full of fat and blood, Verg. A. 4, 62:

    coma,

    anointed, Mart. 2, 29, 5 (different from Suet. Ner. 20; v. infra 3):

    mensa,

    rich, luxurious, Cat. 62, 3; cf.:

    incusa pingui auro dona,

    Pers. 2, 52. —Of color, dull, faint, Plin. 37, 8, 37, § 115. — Act., that makes fat; hence, meton., fertilizing:

    pingui flumine Nilus,

    Verg. A. 9, 31.—
    2.
    Bedaubed, besmeared:

    pinguia crura luto,

    Juv. 3, 247:

    virga,

    limed twigs, Mart. 9, 55, 4.—
    3.
    Thick, dense:

    caelum pingue et concretum (opp. caelum tenue et purum),

    Cic. Div. 1, 57, 130:

    folia pinguissima,

    Plin. 21, 9, 29, § 53:

    toga,

    Suet. Aug. 82:

    lacernae,

    Juv. 9, 28:

    pinguissima coma,

    very thick, luxuriant hair, Suet. Ner. 20.—
    4.
    Of taste, dull, insipid, not sharp, not pungent:

    sapor,

    Plin. 15, 27, 32, § 106; id. 15, 28, 33, § 109.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of the mind, dull, gross, heavy, stupid, doltish:

    Cordubae natis poëtis pingue quiddam sonantibus et peregrinum,

    Cic. Arch. 10, 26:

    pingue videbatur et sibi contrarium,

    id. Ac. 2, 34, 109:

    nec prave factis decorari versibus opto, Ne rubeam pingui donatus munere,

    Hor. Ep. 2, 1, 267:

    pingue sed ingenium mansit,

    Ov. M. 11, 148:

    insubidius nescio quid facies et pinguius,

    Gell. 13, 21 (20), 4: pinguis Minerva, v. Minerva.—
    B.
    Siout, bold, strong:

    verba,

    Quint. 12, 10, 35:

    facundia,

    Gell. 17, 10, 8.—
    C.
    Calm, quiet, comfortable, easy ( poet. and in post-Aug. prose):

    et pingui membra quiete levat,

    Ov. R. Am. 206; id. Am. 1, 13, 7:

    amor,

    id. ib. 2, 19, 25:

    secessus,

    Plin. Ep. 1, 3, 3:

    mollem in posterum et pinguem destinare vitam,

    id. ib. 7, 26, 3:

    pinguius otium,

    id. ib. 5, 6, 45.—
    D.
    Sleek, spruce, trim, = nitidus:

    pexus pinguisque doctor,

    Quint. 1, 5, 14 Spald.— Hence, adv.: pinguĭter.
    1.
    Lit., fatly, with fatness, Col. 2, 2.—
    2.
    Transf., abundantly, liberally:

    pinguius succurrere,

    Dig. 44, 2, 14.—
    3.
    Trop., dully, stupidly:

    pinguius aliquid accipere,

    Dig. 42, 1, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > pinguis

  • 19 pinguiter

    pinguis, e, adj. [root pag-, pak-, of pango, q. v.; cf. Gr. pachus, stout], = piôn, fat (opp. macer; syn.: opimus, obesus).
    I.
    Lit.:

    pingues Thebani,

    Cic. Fat. 4, 7:

    pingui tentus omaso Furius,

    Hor. S. 2, 5, 40:

    me pinguem et nitidum bene curatā cute vises,

    id. Ep. 1, 4, 15:

    Lateranus,

    Juv. 8, 147:

    pinguem facere gallinam,

    Col. 8, 7:

    pinguior agnus,

    Plaut. Aul. 2, 5, 5:

    pinguissimus haedulus,

    Juv. 11, 65: merum, rich, oily wine (= plenum), Hor. S. 2, 4, 65.— Subst.: pingue, is, n., fat, grease, Plin. 11, 37, 85, § 212; Verg. G. 3, 124:

    taurorum, leonum ac pantherarum pinguia,

    Plin. 28, 9, 38, § 144:

    comedite pinguia,

    Vulg. 2 Esd. 8, 10.—
    B.
    Transf.
    1.
    Pass., fat, rich, fertile; also, plump, in good condition:

    ager,

    Col. 1, 4; Plin. 17, 4, 3, § 25; cf.:

    sanguine pinguior Campus,

    Hor. C. 2, 1, 29:

    sulcus,

    i. e. drawn in a rich soil, Luc. 6, 382:

    fimus,

    Verg. G. 1, 80:

    hortus,

    id. ib. 4, 118:

    stabula, of beehives,

    rich, full of honey, id. ib. 4, 14:

    arae,

    id. A. 4, 62:

    ficus,

    plump, juicy, Hor. S. 2, 8, 88; cf.

    saliva,

    Sen. Ira, 3, 38, 2: flamma, of incense;

    tura pingues facientia flammas,

    Ov. Tr. 5, 5, 11:

    corpora suco pinguis olivae Splendescunt,

    id. M. 10, 176:

    pingues taedae,

    full of pitch, Lucr. 3, 681:

    pingues arae,

    full of fat and blood, Verg. A. 4, 62:

    coma,

    anointed, Mart. 2, 29, 5 (different from Suet. Ner. 20; v. infra 3):

    mensa,

    rich, luxurious, Cat. 62, 3; cf.:

    incusa pingui auro dona,

    Pers. 2, 52. —Of color, dull, faint, Plin. 37, 8, 37, § 115. — Act., that makes fat; hence, meton., fertilizing:

    pingui flumine Nilus,

    Verg. A. 9, 31.—
    2.
    Bedaubed, besmeared:

    pinguia crura luto,

    Juv. 3, 247:

    virga,

    limed twigs, Mart. 9, 55, 4.—
    3.
    Thick, dense:

    caelum pingue et concretum (opp. caelum tenue et purum),

    Cic. Div. 1, 57, 130:

    folia pinguissima,

    Plin. 21, 9, 29, § 53:

    toga,

    Suet. Aug. 82:

    lacernae,

    Juv. 9, 28:

    pinguissima coma,

    very thick, luxuriant hair, Suet. Ner. 20.—
    4.
    Of taste, dull, insipid, not sharp, not pungent:

    sapor,

    Plin. 15, 27, 32, § 106; id. 15, 28, 33, § 109.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of the mind, dull, gross, heavy, stupid, doltish:

    Cordubae natis poëtis pingue quiddam sonantibus et peregrinum,

    Cic. Arch. 10, 26:

    pingue videbatur et sibi contrarium,

    id. Ac. 2, 34, 109:

    nec prave factis decorari versibus opto, Ne rubeam pingui donatus munere,

    Hor. Ep. 2, 1, 267:

    pingue sed ingenium mansit,

    Ov. M. 11, 148:

    insubidius nescio quid facies et pinguius,

    Gell. 13, 21 (20), 4: pinguis Minerva, v. Minerva.—
    B.
    Siout, bold, strong:

    verba,

    Quint. 12, 10, 35:

    facundia,

    Gell. 17, 10, 8.—
    C.
    Calm, quiet, comfortable, easy ( poet. and in post-Aug. prose):

    et pingui membra quiete levat,

    Ov. R. Am. 206; id. Am. 1, 13, 7:

    amor,

    id. ib. 2, 19, 25:

    secessus,

    Plin. Ep. 1, 3, 3:

    mollem in posterum et pinguem destinare vitam,

    id. ib. 7, 26, 3:

    pinguius otium,

    id. ib. 5, 6, 45.—
    D.
    Sleek, spruce, trim, = nitidus:

    pexus pinguisque doctor,

    Quint. 1, 5, 14 Spald.— Hence, adv.: pinguĭter.
    1.
    Lit., fatly, with fatness, Col. 2, 2.—
    2.
    Transf., abundantly, liberally:

    pinguius succurrere,

    Dig. 44, 2, 14.—
    3.
    Trop., dully, stupidly:

    pinguius aliquid accipere,

    Dig. 42, 1, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > pinguiter

  • 20 recreo

    rĕ-crĕo, āvi, ātum, v. a., to make or create anew, to remake, reproduce, restore, renew (very rare;

    syn.: reficio, reparo): lumen,

    Lucr. 5, 759; 5, 277; cf. id. 5, 323:

    carnes,

    Plin. 34, 15, 46, § 155. — Poet.: Athenae recreaverunt vitam legesque rogarunt, transformed, reformed life (by agriculture), Lucr. 6, 3; Lact. 7, 21; Sedul. 4, 289; cf.

    , of baptism,

    Paul. Nol. C. 21, 465; and, jocosely: illic homo homines non alit, verum educat Recreatque, he does not merely feed men, but fattens and transforms them (by much eating), Plaut. Men. 1, 1, 23. —
    II.
    In gen., to restore to a good condition, to revive, refresh, recruit, invigorate in body or mind; and, mid., to become refreshed or recruited, to recover, revive (freq. and class.; syn.: reficio, relevo, erigo, confirmo).
    A.
    In body: propterea capitur cibus, ut suffulciat artus Et recreet vires interdatus, Lucr. 4, 868; cf. Plin. 12, 1, 2, § 4:

    voculam,

    Cic. Att. 2, 23, 1:

    ex vulnere,

    id. Inv. 2, 51, 154; Liv. 29, 18:

    ex gravi morbo,

    Cic. Red. ad Quir. 1, 4:

    aspectu smaragdi recreatur acies,

    Plin. 37, 5, 16, § 63:

    lassitudines,

    id. 22, 13, 15, § 32; cf.

    defectionem,

    Tac. A. 6, 50:

    leni vento umerum,

    Hor. C. 3, 20, 13:

    arbor aestivā recreatur aurā,

    id. ib. 1, 22, 18:

    tenuatum corpus,

    id. S. 2, 2, 84:

    potorem squillis,

    id. ib. 2, 4, 58:

    semivivum ex acie elatum,

    Nep. Eum. 4, 4:

    fessos maniplos,

    Sil. 17, 194.—
    B.
    In mind:

    quae (litterae) mihi quiddam quasi animulae restillarunt: recreatum enim me non queo dicere,

    revivified, Cic. Att. 9, 7, 1:

    reficere et recreare mentem,

    id. Planc. 1, 2;

    so coupled with reficere,

    id. Mil. 1, 2; cf.:

    (discipulus) mutatione recreabitur sicut in cibis, quorum diversitate reficitur stomachus,

    Quint. 1, 12, 5:

    afflictum erexit, perditumque recreavit,

    restored again to life, Cic. Imp. Pomp. 9, 23; cf.:

    provinciam afflictam, et perditam erigere atque recreare,

    id. Verr. 2, 3, 91, § 212:

    ego recreavi afflictos animos bonorum,

    id. Att. 1, 16, 8:

    res publica revirescat et recreetur,

    id. Fam. 6, 10, 5:

    non recreatus neque restitutus populus,

    id. Rosc. Am. 47, 137:

    recreatur civitas,

    id. Rep. 1, 44, 68:

    (animus) cum se collegit atque recreavit,

    has recovered itself, id. Tusc. 1, 24, 58:

    litteris sustentor et recreor,

    id. Att. 4, 10, 1:

    Caesarem Pierio recreatis antro,

    Hor. C. 3, 4, 40: spatium interponendum ad recreandos animos, * Caes. B. C. 3, 74 fin. et saep.:

    se ex magno timore,

    Cic. Cat. 3, 4, 8:

    recreatus ex metu mortis,

    id. Verr. 2, 5, 61, § 160:

    ab hoc maerore recreari,

    id. Att. 12, 14, 2: se ab illo tumore, Auct. B. Alex. 37 fin.:

    veritas debilitata tandem aequitate talium virorum recreëtur,

    Cic. Quint. 2, 4.—With gen.:

    recreatur animi,

    App. M. 2, p. 119, 37; 5, p. 168, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > recreo

См. также в других словарях:

  • good condition — A relative term; an expression to be construed according to the context in which it appears. As used in a lessee s covenant to keep and yield up the leased premises in good condition, the words do not have a fixed or technical meaning which is… …   Ballentine's law dictionary

  • good condition — healthy condition, sound situation …   English contemporary dictionary

  • good condition and repair — As a phrase stating the obligation of a tenant in reference to the state of the premises upon his surrender thereof: a reasonable state of repair, allowing for the age and condition of the premises at the inception of the tenancy. 32 Am J1st L &… …   Ballentine's law dictionary

  • put in good condition — index fix (repair) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • in good condition — in good shape, in a healthy or sound state, well …   English contemporary dictionary

  • good shape — If something s in good shape, it s in good condition. If a person s in good shape, they are fit and healthy …   The small dictionary of idiomes

  • Good nick — good condition …   Dictionary of Australian slang

  • good — good1 W1S1 [gud] adj comparative better [ˈbetə US ər] superlative best [best] ▬▬▬▬▬▬▬ 1¦(of a high standard)¦ 2¦(skilful)¦ 3¦(what you want)¦ 4¦(pleasant/enjoyable)¦ 5¦(successful/correct)¦ 6¦(suitable)¦ 7¦(useful)¦ …   Dictionary of contemporary English

  • condition — I n. requirement 1) to impose, set; state, stipulate a condition 2) to accept a condition 3) to fulfill, meet, satisfy a condition 4) an essential condition 5) on condition that + clause; subj. (she will join us on condition that you also be… …   Combinatory dictionary

  • good — 1 /gUd/ adjective comparative better, superlative best /best/ 1 OF A HIGH STANDARD of a high standard: a good reputation | a good quality cloth | a good Muslim | This book is not as good as her last one. | His test scores were good, but hers were …   Longman dictionary of contemporary English

  • condition — [[t]kəndɪ̱ʃ(ə)n[/t]] ♦ conditions, conditioning, conditioned 1) N SING: also no det, with supp If you talk about the condition of a person or thing, you are talking about the state that they are in, especially how good or bad their physical state …   English dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»